Κι έκοψα και το τσιγάρο.
Και τώρα όταν νιώθω κενή,μένω κενή.
Δε ξέρω,ίσως ήταν η παρέα του.Η παρέα του καπνού που με γέμιζε.
ίσως και να ήταν η κίνηση.Δε προλάβαινα να βαρεθώ,να σκεφτώ,
αμέσως το τσιγάρο ήταν εκεί.
Και γέμιζε το είναι μου.
Έμπαινε μέσα μου σα φαρμάκι,
έβγαινε μαζί με μια δόση απο τις σκέψεις μου.
Το σιχαινόσουν.
Και φοβάμαι μη πιστέψεις πως το έκοψα για να σου αρέσω.
Για να είμαι δίπλα σου και να μη μπορείς να παραπονεθείς πια.
'Εκοψα τα δυο πράγματα που με δηλητηρίαζαν.
No comments:
Post a Comment
Any thoughts?